Khrishnamurti - okres przejściowy,

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
TEKSTY Z OKRESU PRZEJŚCIOWE G O
ROZWI Ą ZANIE ZAKONU GWIAZ DY
Dziś rano zastanowimy się nad rozwiązaniem Zakonu Gwiazdy. Wielu to ucieszy,
innych chyba zmartwi. Ale nie chodzi tu ani o radość ani o smutek, jest to
bowiem, jak zamierzam wyjaśnić, nieuniknione.
Pamiętacie może opowieść, jak to diabeł szedł ze swym przyjacielem ulicą i
jak ujrzeli przed sobą człowieka, który zatrzymał się, podniósł coś z ziemi,
obejrzał i włożył do kieszeni. Przyjaciel zapytał diabła: "Co on podniósł?",
ten zaś odparł "Podniósł odrobinę Prawdy". "To chyba bardzo dla ciebie
niekorzystne?", rzekł przyjaciel. "Ależ nie", odparł diabeł, "pozwolę mu ją
teraz zinstytucjonalizować" [I am going to let him organise it].
Twierdzę, że Prawda jest krainą bez dróg i że nie można zbliżyć się do niej po żadnej
ścieżce, nie zbliża do niej żadna religia, żadna sekta. Taki jest mój punkt widzenia i obstaję przy
nim w sposób absolutny i bezwarunkowy. Prawda, będąc nieograniczoną, nieuwarunkowaną,
nieosiągalną na jakiejkolwiek drodze, nie może zostać zinstytucjonalizowana; nie należy też
tworzyć żadnej organizacji, która by wiodła czy siłą prowadziła ludzi jakąś ścieżką. Jeśli to
najpierw zrozumiecie, to ujrzycie, jak niemożliwym jest zinstytucjonalizować wiarę. Wiara jest
sprawą czysto osobistą, nie możecie, nie wolno wam jej instytucjonalizować. Jeśli się to uczyni,
to umiera ona i ulega krystalizacji, staje się wyznaniem, sektą, religią, którą narzuca się innym.
To właśnie wszyscy próbują na całym świecie czynić. Zawęża się prawdę i czyni z niej zabawkę
dla ludzi słabych, dla tych, którzy są chwilowo niezadowoleni. Prawdy nie da się sprowadzić w
dół, to raczej jednostka zdobyć się musi na wysiłek, by się do niej wznieść. Nie możecie
sprowadzić szczytu góry w dolinę. Jeśli chcecie zdobyć szczyt góry, musicie przejść przez dolinę
i wspiąć się na zbocza nie lękając się niebezpiecznych przepaści. Wy wspiąć się musicie ku
Prawdzie, jej nie można dla was "obniżyć" czy zinstytucjonalizować. To przede wszystkim
organizacje podtrzymują zainteresowanie ideami, ale organizacje budzą jedynie
zainteresowanie zewnętrzne. Zainteresowanie, które nie jest zrodzone z miłości Prawdy dla niej
samej, a jedynie wzbudzone przez organizację, jest bezwartościowe. Organizacja staje się
szkieletem, do którego jej członkowie mogą się wygodnie dopasować. Oni nie pożądają już
Prawdy czy szczytu góry, ale raczej wyszukują sobie wygodne miejsce lub pozwalają, by
umieściła ich tam organizacja i uważają, że organizacja będzie w ten sposób wiodła ich do
Prawdy.
1
Dav.G
Jest to zatem pierwszy powód dla którego, z mego punktu widzenia, należy Zakon
Gwiazdy rozwiązać. Wbrew temu utworzycie zapewne inne Zakony, nadal będziecie należeć do
innych organizacji szukających Prawdy. Nie chcę należeć do żadnej organizacji duchowego typu,
proszę, zrozumcie to. Skorzystam na przykład z usług organizacji, która zawiezie mnie do
Londynu; to jest organizacja zupełnie innego typu, organizacja jedynie techniczna, niczym
poczta bądź telegraf. Podróżowałbym korzystając z samolotu czy parowca, są to jedynie
fizyczne urządzenia nie mające nic wspólnego z duchowością. Twierdzę, powtarzam, że żadna
organizacja nie może wieść człowieka do tego, co duchowe.
Jeśli w tym celu tworzy się organizację, to staje się ona podporą, źródłem słabości,
zniewolenia; musi ona paraliżować jednostkę, przeszkadzać jej wzrastać, ustanawiać swą
wyjątkowość, zależną od odkrycia, samemu dla siebie, tej absolutnej, nieuwarunkowanej
Prawdy. Jest to zatem drugi powód dla którego zdecydowałem, skoro jestem już Naczelnikiem
Zakonu, Zakon rozwiązać. Nikt na tę moją decyzję nie wpłynął.
Nie jest to żaden wspaniały wyczyn, nie chcę bowiem mieć wyznawców i mówię to
serio. Z chwilą, gdy za kimś idziecie, przestajecie podążać za prawdą. Nie interesuje mnie, czy
zważacie na to, co mówię, czy nie. Pragnę czegoś w świecie dokonać i dokonam tego z
niewzruszonym skupieniem. Interesuje mnie tylko jedna istotna rzecz: uczynić człowieka
wolnym. Pragnę uwolnić go od wszelkich klatek, od wszelkich lęków, nie chcę zaś zakładać
religii, nowych sekt, ani też ustanawiać nowych teorii czy nowych filozofii. Zapytacie mnie
naturalnie, dlaczego podróżuję po świecie nieustannie przemawiając. Powiem wam, z jakiego
powodu tak czynię: nie bym pragnął wyznawców, nie bym chciał mieć grono wybranych
uczniów. (Jakże ludzie lubią być inni od swych bliźnich, choćby mieli odróżniać się czymś
bezsensownym, absurdalnym i trywialnym. Nie chcę tych absurdów popierać.) Nie mam
uczniów, nie mam apostołów, czy to na tej Ziemi czy w dziedzinie ducha.
Nie pociąga mnie też urok pieniędzy ani pragnienie wygodnego życia. Gdybym chciał
wieść wygodne życie nie przyjeżdżałbym na obóz i nie mieszkałbym w wilgotnym kraju. Mówię
otwarcie, bo chciałbym to ustalić raz na zawsze. Nie chcę wieść z roku na rok tych dziecinnych
debat.
Pewien prowadzący ze mną wywiad reporter uważał rozwiązanie organizacji mającej
wiele tysięcy członków za wspaniały wyczyn. Był to dla niego wielki akt, powiedział "Co będzie
pan potem robił, jak będzie pan żył? Nie będzie pan miał wyznawców, ludzie nie będą pana
słuchać". Jeżeli znajdzie się choćby pięciu ludzi, którzy będą słuchać, którzy będą żyć, którzy
będą mieć twarze zwrócone ku wieczności, to wystarczy. Po co mieć tysiące nie rozumiejących,
zabalsamowanych od stóp do głów w przesądzie, nie pragnących nowego, którzy raczej
przetłumaczą to, co nowe tak, aby zadowalało ich bezpłodne, ociężałe jaźnie? Jeśli mówię ostro,
proszę, nie zrozumcie mnie źle, nie jest to przejaw braku współczucia. Gdy udajecie się do
chirurga na operację, to czy nie czyni dobra operując was również wtedy, gdy wywołuje to ból?
Jeśli więc ja, podobnie, mówię ostro, nie wynika to z braku prawdziwego uczucia - a wręcz
przeciwnie.
2
Dav.G
Mam, jak powiedziałem, tylko jeden cel: uczynić człowieka wolnym, pchnąć go ku
wolności, pomóc mu wyzwolić się od wszelkich ograniczeń, bo tylko to da mu wieczne szczęście,
to nieuwarunkowane urzeczywistnienie siebie.
Ponieważ ja jestem wolny, nieuwarunkowany, pełny - nie jestem częścią Prawdy,
prawdą względną, ale Prawdą pełną, która jest wieczna - to pragnę, by ci, którzy chcą mnie
zrozumieć, byli wolni; ale nie by za mną szli i uczynili ze mnie klatkę, która stanie się religią,
sektą. Raczej powinni wolni być od wszelkich lęków - od lęków religijnych, od lęku o zbawienie,
od lęku duchowości, od lęku o miłość, od lęku przed śmiercią, od lęku przed samym życiem. Tak
jak artysta maluje obraz, ponieważ malowanie sprawia mu radość, ponieważ wyraża w ten
sposób siebie, bo to jest jego chwała i dobro, tak ja to czynię, i to nie dlatego, bym czegokolwiek
od kogokolwiek pragnął.
Wy przyzwyczajeni jesteście do autorytetu, do poczucia autorytetu, o którym
sądzicie, że zaprowadzi was na wyżyny ducha. Sądzicie i macie nadzieję, że ktoś inny, za pomocą
swych nadzwyczajnych mocy - cudu - przenieść was może w ten świat wiecznej wolności, która
jest szczęściem. Cały wasz pogląd na życie opiera się na tym autorytecie.
Słuchacie mnie od trzech lat, a nie zaszła w was, z paroma wyjątkami, żadna zmiana.
Przeanalizujcie teraz moje słowa, bądźcie krytyczni, tak byście mogli zrozumieć całkowicie, do
głębi. Jeśli szukacie autorytetu, by zawiódł was na wyżyny ducha, to automatycznie zmuszeni
jesteście wokół tego autorytetu stworzyć organizację. Przez samo tworzenie tej organizacji,
która, jak sądzicie, dopomoże temu autorytetowi zaprowadzić was na wyżyny ducha, zamykacie
się w klatce.
Jeśli mówię otwarcie, to pamiętajcie, proszę, że nie czynię tak dlatego bym był
szorstki, okrutny, ani by ponosił mnie entuzjazm w dążeniu do celu, ale dlatego, że pragnę,
byście zrozumieli moje słowa. Właśnie po to tu jesteście i tracilibyśmy czas, gdybym swego
punktu widzenia nie wyjaśnił jasno i stanowczo.
Przez osiemnaście lat przygotowywaliście się na Przyjście Nauczyciela Świata. Przez
osiemnaście lat organizowaliście się, szukaliście kogoś, kto napełni wasze serca i umysły
radością, kto przekształci całe wasze życie, kto da wam nowe rozumienie, kto wzniesie wasze
życie na nową płaszczyznę, kto udzieli wam nowej zachęty, kto was wyzwoli - i oto spójrzcie, co
się dzieje! Rozważcie, zastanówcie się samodzielnie i stwierdźcie, w jaki sposób wiara ta was
odmieniła. Nie chodzi o powierzchowną różnicę polegającą na noszeniu gwiazdki - to jest
trywialne, absurdalne. W jaki sposób taka wiara wymiotła z życia wszelkie rzeczy nieistotne?
Oto jedyny sposób oceny: W jaki sposób wzrosła wasza wolność, wielkość, o ile bardziej
zagrażacie każdemu społeczeństwu opartemu na fałszu i rzeczach nieistotnych? Na ile
członkowie tej organizacji, Zakonu Gwiazdy, odmienili się?
3
Dav.G
Jak powiedziałem, przygotowywaliście się na moje przyjście przez osiemnaście lat.
Nie dbam o to, czy wierzycie, że jestem Nauczycielem Świata. To zupełnie nieważne. Skoro
należycie do organizacji Zakonu Gwiazdy, poświęcaliście swoją energię uznając, że
Krishnamurti jest Nauczycielem Świata - częściowo lub całkowicie: całkowicie dla tych, którzy
naprawdę szukają, a tylko częściowo dla tych, których zadowalają ich własne półprawdy.
Przygotowywaliście się od osiemnastu lat i spójrzcie, jak wiele przeszkód piętrzy się
na drodze waszego zrozumienia, jak wiele powikłań, jak wiele rzeczy trywialnych. Wasze
przesądy, wasze lęki, wasze autorytety, wasze kościoły nowe i stare - wszystko to, jak twierdzę,
przeszkadza rozumieniu. Nie mogę wyrażać się jaśniej. Nie chcę, byście się ze mną zgadzali, nie
chcę, byście za mną szli, chcę, byście zrozumieli to, co mówię.
To zrozumienie jest konieczne, bowiem wasza wiara was nie przeobraziła, a jedynie
uwikłała; także dlatego, że nie chcecie widzieć rzeczy takimi, jakie są. Chcecie mieć swych
własnych bogów - nowych bogów zamiast starych, nowe religie zamiast starych, nowe formy
zamiast starych - a wszystko to równie bezwartościowe, a wszystko to przesądy, ograniczenia,
kule inwalidzkie. Zamiast dawnych duchowych rozróżnień macie nowe duchowe rozróżnienia,
zamiast dawnych religijnych wyznań macie nowe wyznania. Życie duchowe was wszystkich
zależy od kogoś innego; od kogoś innego zależy wasze szczęście i oświecenie. I choć
przygotowywaliście się na moje przyjście przez osiemnaście lat, to gdy powiadam, że te
wszystkie rzeczy są zbędne, gdy powiadam, że musicie wszystko to odrzucić i w sobie szukać
oświecenia, chwały, czystości i nieskazitelności jaźni, nikt z was uczynić tego nie chce. Może
tylko nieliczni, ale bardzo, bardzo nieliczni.
Po co nam więc organizacja?
Po co ludzie fałszywi, hipokryci, mieliby iść za mną, wcieleniem Prawdy? Proszę,
pamiętajcie, że moje słowa nie są szorstkie czy nieprzyjazne, ale że znaleźliśmy się w sytuacji,
gdy musicie ujrzeć rzeczy takimi, jakimi są. Powiedziałem rok temu, że nie pójdę na
kompromisy. Wówczas niewielu mnie słuchało. W tym roku stawiam sprawę absolutnie jasno.
Nie wiem, jak wiele tysięcy na całym świecie - członków Zakonu - przez osiemnaście lat
przygotowywało się na moje przyjście, a teraz nie chce słuchać tego, co mówię, w sposób
bezwarunkowy, pełny.
Po co nam więc organizacja?
Jak już powiedziałem, celem moim jest uczynić ludzi bezwarunkowo wolnymi;
twierdzę bowiem, że jedyna duchowość to nieskazitelność jaźni, która jest wieczna, to harmonia
między rozumem a miłością. Oto jest absolutna, bezwarunkowa Prawda, która jest samym
życiem. Dlatego chcę uczynić człowieka wolnym, radosnym niczym ptak na czystym niebie,
niczym nie obarczonym, niezależnym, a w tej wolności pełnym zachwytu. I ja, na którego
przyjście przygotowywaliście się przez osiemnaście lat, teraz powiadam, że musicie być wolni od
tych wszystkich rzeczy, wolni od swych powikłań i zagmatwań. W tym celu niepotrzebna jest
4
Dav.G
wam organizacja oparta na duchowej wierze. Po co nam organizacja dla pięciu czy dziesięciu
ludzi na świecie, którzy rozumieją, którzy walczą, którzy odrzucili wszystko, co trywialne? A
ludziom słabym i tak żadna organizacja nie może dopomóc w znalezieniu Prawdy. Prawda
bowiem jest w każdym człowieku; ona nie jest ani daleko ani blisko; ona wiecznie jest tutaj.
Organizacja nie może was wyzwolić. Nikt z zewnątrz nie może was wyzwolić; nie
może was wyzwolić żadna zorganizowana religia, żadne złożenie siebie w ofierze dla sprawy; nie
może was wyzwolić żadne dopasowanie się do organizacji ani pogrążenie się w pracy. Pisząc
listy używacie maszyny do pisania, ale nie stawiacie jej na ołtarzu i nie oddajecie jej czci. A tak
właśnie postępujecie gdy organizacje stają się dla was najważniejsze. "Ilu ona liczy członków?" -
oto pierwsze pytanie zadawane mi przez wszystkich dziennikarzy. "Ilu ma Pan wyznawców? Na
podstawie ich liczby ocenimy, czy to, co Pan mówi, jest prawdą czy fałszem". Nie wiem, ilu ich
jest. Nie obchodzi mnie to. Jak powiedziałem, gdyby choć jeden człowiek zyskał wolność, to by
wystarczyło.
Wyobrażacie sobie, że tylko pewni ludzie dzierżą klucz do Królestwa Szczęścia. Nikt
go nie dzierży. Nikt nie jest do tego upoważniony. Ten klucz to wasza własna jaźń i jedynie w
rozwoju, oczyszczaniu i nieskazitelności tej jaźni jest Królestwo Wieczności.
Zrozumcie zatem, jakim absurdem jest cała ta wzniesiona przez was struktura,
poszukiwanie pomocy z zewnątrz, uzależnienie od innych swego dobrego samopoczucia, swego
szczęścia, swej siły. Znaleźć to wszystko możecie tylko w sobie.
Po co nam więc organizacja?
Przywykliście do tego, by wam mówiono, jak dalece jesteście zaawansowani, jaki jest
wasz duchowy stan. Jakże to dziecinne! Któż oprócz was samych powiedzieć wam może, czy
wewnątrz jesteście piękni czy brzydcy? Któż oprócz was samych powiedzieć wam może, czy
jesteście nieskazitelni? Jesteście w tych sprawach niepoważni.
Po co nam więc organizacja?
Ale ci, którzy naprawdę chcą zrozumieć, którzy usiłują znaleźć to, co wieczne, bez
początku i bez końca, ci pójdą razem z większą mocą i zagrożą wszystkiemu, co nieistotne,
złudom, cieniom. I skupią się, staną się płomieniem, bowiem oni zrozumieli. Takie grono
musimy stworzyć i to jest moim celem. Bowiem z tego prawdziwego zrozumienia powstanie
prawdziwa przyjaźń. Bowiem z tej prawdziwej przyjaźni - jakiej zapewne nie znacie - powstanie
prawdziwa współpraca ze strony każdego. A to nie z powodu autorytetu, nie dla zbawienia, nie
by poświęcać się dla sprawy, ale dlatego, że naprawdę rozumiecie, a zatem możecie żyć w
wieczności. Jest to coś większego od wszystkich przyjemności, od wszelkiego poświęcenia.
Oto parę powodów, dla których, po dwuletnim głębokim namyśle, podjąłem tą
5
Dav.G
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • klobuckfatima.xlx.pl